Willy Helmus (Lindestraat, Noordhorn) komt uit een gezin met 6 kinderen, hij is de een na jongste. Willy is geboren in juni 1934 aan het Kerkpad (nu Torenstraat) in Noordhorn. In 1964 trouwt hij met Janna Horneman. Vier kinderen krijgen ze: Hilly, Martje, Wim en Tiemen; het gezin woont achtereenvolgens aan de Oosterweg (2 jaar inwonend bij vrouw Oldenburger), de Noordwijkweg en nu al weer heel wat jaartjes aan de Lindestraat. Willy heeft op verschillende momenten “bij de boer” gewerkt, maar was ook bakkersknecht bij Van der Sluis (Langestraat Noordhorn). Twee periodes heeft hij gevaren (met broer Henk als voorbeeld), daartussen vervulde hij zijn dienstplicht 1½ jaar bij de Vaartuigendienst van de 2^e Genie. In 1962 werd Willy wederom “landrot”. Hij ging samen met broer Jaap vee houden  aan de Langestraat 40 (boerderijtje gekocht, Jaap Helmus ging er wonen met zijn gezin). Na enige tijd ging Jaap Helmus alleen verder, emigreerde later naar Canada. Willy was nog ongeveer 20 jaar in dienst van de Provincie Groningen, eerst als wegwerker, later als vervangend brugwachter.



Willy Helmus in het zaterdagteam van de v.v.Zuidhorn, jaren vijftig. Broer Marinus staand 2e van links, broer Piet als voetballer, rechts van de keeper, op de hurken. WIE KENT DE NAMEN VAN DE ANDEREN???!!!!

“Voetballen? Ik was er gek op, gek van voetballen, als kind al…. Nee, je kon als kind nog niet bij de voetbalclub, pupillen waren er toen niet. Je voetbalde op straat, op het schoolplak bijvoorbeeld, bij de toren, na schooltijd. Andere jongens? Nou, Harrie Kuipers, Harko Bijma, Jan Schuitema….. Ik was zo vergreld op ’n bal… We gebruikten ook vaak een tennisballetje”. 

Willy Helmus is nog steeds een voetballer in hart en nieren, al is zijn actieve periode al lang voorbij. Als hij het zou kunnen overdoen, hij zou zo weer beginnen te voetballen, het had en heeft een enorme aantrekkingskracht op hem. Toen ie 14 was, mocht hij mee met de ploeg van C.S.Z. (= Christelijke Sportvereniging Zuidhorn), met voetballers als Kees en Jo de Haan, Henk Groeneveld, Henk Dijkstra, Jelle Fokkinga, Jan Boer…. “Hai kin wel mit ons mit!”  Naar Winsum (Viboa) onder andere, of Opende. Vaak met de auto van Sietse Drenth. “Zaten we in de bak van de auto, met een soort luifel erover. Of ik nog wel iets anders deed dan voetballen als hobby? Ja, schaatsen! Dat vond ik ook prachtig, heb ik nog jarenlang gedaan. Maar ja, dan heb je wel ijs nodig…”

Willy Helmus kan zich nog vaag herinneren hoe C.S.Z. stopte en er bij de v.v.Zuidhorn een plek werd ingeruimd voor het zaterdagvoetbal. “Ik herinner me een vergadering, Weitering was toen dacht ik nog voorzitter. Of was het Jan Lijfering?”  Duidelijker in het geheugen staat het spelen aan de “zwarte ree” in Zuidhorn, de latere Geert Waldastraat. “De tijd van meester Hijszeler. En Reinder Huizinga is later voor het zaterdagvoetbal heel belangrijk geweest, die was er ook bij op die bewuste bijeenkomst. We zaten daar bij Balk, opzij, waar nu de toiletten zijn. Nee, ik ben nooit bij de v.v.Noordhorn geweest, daar was geen sprake van, dat wilde mijn vader niet. Wat voor voetballer ik was? In het begin zeiden ze dat ik in de spits moest, en dat vond ik ook wel best. Wie wil er als jongen nou geen doelpunten maken? Maar ik kwam toch al gauw in de defensie en heb heel veel jaren laatste man gespeeld, tot mijn 49^ste!”

Trainen was er bij C.S.Z.  eigenlijk niet bij. Aanvankelijk bij de zaterdagafdeling van de v.v.Zuidhorn ook nauwelijks. Geld voor een eigen trainer voor de zaterdagafdeling was er eerst niet. “Reinder Huizinga heeft toen denk ik veel zelf gedaan. Ook wel trainingen gegeven…. Er was wel een elftalcommissie met o.a. Piet van der Molen en mijn oudste broer Marinus. Dan hingen ze halverwege de week de opstelling in de kastjes. In Noordhorn hing zo’n kastje bij bakker Van der Sluis aan de muur.”

Willy mijmert nog eens over zijn kinderjaren: “Balletje trappen op de Achterweg. Ik had toen klompen met een dun zooltje, daarmee kon ik geweldig trappen! Vaak daar bij dat huisje van Duisterwinkel, waarin Wobbe Jonkman ook heeft gewoond.” (Het huisje is zo’n 40 jaar geleden afgebroken in verband met de komst van de “Torenhof”; JB) “Er kwam natuurlijk wel eens een bal in de tuin, olle Oane Duusterwinkel zat der op te wachten… En dan ging het er maar om wie het snelste was! Als hij die bal in handen kreeg, waren we hem kwijt!” 

C.S.Z. had vele jaren maar één elftal, “later kwam er een tweede bij”. Bij de v.v.Zuidhorn heeft Willy Helmus in het eerste gespeeld, met o.a. Jan Schriemer en Gerrit van der Molen in het doel. Daarna in lagere elftallen. Als lange slotperiode in het “oude elftal”, een soort veteranenteam met spelers als Piet Lania, Tinus Top, Gerrit Jan van der Horn, Frits Kooi, Willy Nuus… “Ja, Jan van Woudenberg ook, die kwam van Lycurgus, die was eigenlijk te goed voor ons, maar die wilde perse bij ons meespelen!”

Willy Helmus is twee periodes varensgezel geweest, toen kwam er natuurlijk niks van voetballen. “Een heel andere tijd dan nu. Waren er nauwelijks goede afspraken, zeker niet over vakanties e.d.” Toen Willy definitief weer aan land stapte, meldde hij zich bij Reinder Huizinga: “Ah, Willy Helmus! Och man, din hol ik der ja nooit weer mit op….!” Willy Helmus was 49, toen hij zijn laatste wedstrijd speelde. Hij kreeg te veel last van zijn knie, is geopereerd aan een meniscus. “Niet meer actief voetballen! De dokter vond dat de kans op invaliditeit veel te groot was geworden.” Enige tijd later is Willy Helmus elftalleider geworden. “Hero Smit stopte, zodoende kwam er een plek vrij. Eerst bij het 3^e, toen naar het 1^ste. Ik was zelf ook nogal prestatiegericht, was blij dat de selectie twee keer per week ging trainen. Later ben ik nog eens “vannijs” leider van het 3^e geweest, op verzoek van Luit Oostenbrug. Maar dat vond ik teleurstellend, qua instelling verschilden we teveel. De spelers voetbalden louter voor hun plezier, het kon ze niet zo veel schelen of ze wonnen of verloren, de inzet was niet bijster groot. O, niets ten nadele van die jongens, hoor, het was best gezellig, maar ik was ook toen nog gebrand op resultaat!”



Willy Helmus als leider van een team met spelers als Henk Schultinga, Klaas Huizinga, Jan Boonstra en Folkert de Vries. Wie kent de namen van alle spelers???!!

Trainers? Willy herinnert zich Ad Witlox nog goed. Die heeft hij “hoog zitten”, “die wilde eruit halen wat eruit te halen viel, en hij was altijd aanspreekbaar!” Rudy Saptenno heeft Willy ook als trainer meegemaakt, in hem had hij minder vertrouwen. “Met hem klikte het minder goed.”

Uiteindelijk gaf Willy er als elftalleider de brui aan en na die tijd is hij ook niet vaak meer op het voetbalveld geweest. “Ach, onze huisarts dokter Toxopeus achtte de kans op vervroegde slijtage heel groot en dat stimuleerde natuurlijk niet echt… En weet je wat het ook is? Op een bepaald moment ken je de spelers niet meer… Bovendien zijn er tegenwoordig nogal wat alternatieven, ik pak net zo lief de fiets om een eindje te rijden.”

Voetbal als kijksport voor de buis? “Ja, dat volg ik wel, eigenlijk alles wel. De Nederlandse competitie, het Europese voetbal, het Nederlands elftal….. Zaterdagavond heb ik gekeken naar Nederland-Bulgarije, toch een afknapper met die late 1-2. (Een van de wedstrijden ter voorbereiding van het EK). Nee, een slechte wedstrijd vond Willy het niet, maar wel twee grote fouten bij de tegendoelpunten.” Hij weet nog precies aan te geven wat er in het veld verkeerd ging, ziet het nog zo voor zich. “En de instelling, hè! Ooit speelden wij in een competitie met o.a. De Pelikanen uit Appingedam, thuis verloren we kansloos met 0-3. De Pelikanen werden in dat jaar ook kampioen. Toen we in Appingedam moesten spelen, hebben we de mouwen extra opgestroopt. We hebben toen zo gevochten, het bleef 0-0, we pakten een punt!” Aan Willy’s gezicht is te zien dat hij die voldoening nog eens beleeft. “En de periode dat ik bij Jan Boer werkte, op het land. Moesten we tot de middag zaad mennen, zwaar werk! Dan gauw naar huis en hup, naar het voetbalveld, voetballen!” (JB)